Η νέα δημιουργία του Γιάννη Χουβαρδά
μεταμορφώνει τις αποθήκες του Παλαιού Ελαιουργείου στο
ξενοδοχείο – φάντασμα Hotel Spectre
Από 19 έως 29 Μαΐου
Χώρος: Αποθήκες Παλαιού Ελαιουργείου
Σημείο συγκέντρωσης: Αναψυκτήριο
Περιορισμένος αριθμός θέσεων
Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά στις 3 Μαΐου εδώ.
L’ heure de l’ horreur ou le malheur du Bonheur ή
Πώς φαντάστηκα τον Άδη
Στ’ όνειρό μου ένα βράδυ.
Η 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης παρουσιάζει από τις 19 έως τις 29 Μαΐου το Μυστήριο 76 Don’t Look Back, τη νέα δημιουργία του Γιάννη Χουβαρδά. Οι τρεις αποθήκες του Παλαιού Ελαιουργείου μεταμορφώνονται στο ερειπωμένο Hotel Spectre με τα φαντάσματα των μυθικών εραστών Ορφέα και Ευρυδίκης να «ζωντανεύουν» τις μοιραίες στιγμές του έρωτά τους. Μια πρωτόγνωρη ονειρική διαδρομή που καταργεί τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ κοινού και ερμηνευτών, καλώντας τους θεατές να λάβουν κρίσιμες αποφάσεις σε κομβικά σημεία της περιήγησής τους. Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινά στις 3 Μαΐου εδώ.
Ανάμεσα στο θρίλερ, την επιστημονική φαντασία και τη μεταφυσική περφόρμανς, το Μυστήριο 76 Don’t Look Back εκκινεί από τη μοναδική προϋπόθεση που επέβαλε ο άρχων του Κάτω Κόσμου, Πλούτωνας, στον Ορφέα για να φέρει ξανά την αγαπημένη του Ευρυδίκη στον κόσμο των ζωντανών: Μην κοιτάξεις πίσω. Παράλληλα, αντλεί έμπνευση από άλλες διάσημες τραγικές ιστορίες αγάπης, όπως τις αποτύπωσε ο κινηματογράφος, το θέατρο, η ποίηση, η μουσική, ο χορός, οι εικαστικές και άλλες μορφές τέχνης.
Το κοινό εισέρχεται σε ένα λαβυρινθώδες ξενοδοχείο-φάντασμα, το Hotel Spectre, ξεκινώντας μια πορεία «καθόδου» προς τον Άδη. Ακολουθεί τις ονειρικές μορφές που εμφανίζονται, δρουν και εξαφανίζονται, που το παρασύρουν να βιώσει από πολύ κοντά τις δικές του εμπειρίες. Όλα αυτά τα πρόσωπα, που υπήρξαν κάποια στιγμή της ζωής τους ένας Ορφέας ή μία Ευρυδίκη, είναι πλέον τα απομεινάρια ενός τραγικού, ανεκπλήρωτου ή αλύτρωτου έρωτα. Ενός έρωτα που γεννήθηκε και πέθανε μέσα στο Hotel Spectre αφήνοντας το «θύμα» –και πολλές φορές και τον «θύτη»– ακρωτηριασμένους, σαν άυλες οπτασίες να περιφέρονται στους χώρους του «ξενοδοχείου», χωρίς δυνατότητα επαφής ή οποιασδήποτε επικοινωνίας με το ταίρι τους, κάποιες φορές ορατό στο κοινό, αλλά ποτέ στους ίδιους.
Στη διάρκεια αυτής της διαδρομής ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει στην «αποφράδα στιγμή» που συνέβη το μοιραίο – ο φόνος, η αυτοκτονία, ο οδυνηρός χωρισμός, η θανατηφόρα αρρώστια, η προδοσία, η τρέλα, ακόμα και μια αναπάντεχη ή ανεξήγητη εξαφάνιση. Το φάντασμα κάθε ήρωα επιστρέφει ξανά και ξανά, χωρίς τέλος, χωρίς κάθαρση, σαν σε επαναλαμβανόμενη τιμωρία, στον τόπο και τον χρόνο του «εγκλήματος», ψάχνοντας το χαμένο του άλλο μισό, επαναβιώνοντας το γεγονός που τον οδήγησε στην κατάσταση αυτής της «αιώνιας αιχμαλωσίας». Ο χώρος και ο χρόνος χάνουν τη συνήθη τους μορφή και σαν σε όνειρο το συνειδητό παραχωρεί τη θέση του στο υποσυνείδητο. Η φαντασία γίνεται κυρίαρχη και όλα μπορούν να συμβούν.
