Ευγενία Γ. Οικονόμου, Ιατρός
Η ζωή δεν είναι απλό πράγμα.
Η ζωή θέλει κότσια, θέλει μαχητικό πνεύμα και σίγουρα χιλιόμετρα περπάτημα στο δάσος.
Διάβασα πρόσφατα μια φράση που ομολογώ με συγκλόνισε. Είναι λέει μάταιο να ψάχνει κανείς το νόημα της ζωής γιατί πολύ απλά η ίδια η ζωή είναι το νόημα. ΣΟΚ. Αληθινά ΣΟΚ. Τους τελευταίους μήνες της ύπαρξης μου, αφιέρωσα αμέτρητες στιγμές κοπιώδους συγκέντρωσης να εμμένω στην ερώτηση αυτή. Με ευλαβική πίστη, οριακά σαν τελετουργία, καθημερινά ρωτούσα τον εαυτό μου: Τελικά, ποιο είναι το νόημα της δικής σου ζωής? Ή γιατί άραγε προορίζεσαι? Ερωτήσεις αν μη τι άλλο μεγάλες και σκληρές. Δεν νομίζω να εκπλαγείτε όταν σας πω ότι ουδέποτε, ούτε μοναχά μια φορά, δεν κατάφερα να απαντήσω, ικανοποιητικά έστω, στις ερωτήσεις αυτές. Τώρα πια, καταλαβαίνω το γιατί. Ή τουλάχιστον δεν κακίζω τον εαυτό μου για την αδυναμία του να τις λύσει.
Ίσως όντως η ζωή να είναι το νόημα. Πως άραγε όμως να ορίζεται η ζωή? Φαντάζομαι υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις στο θέμα. Δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να ρωτήσω μια μηχανή αναζήτησης. Μου φαίνεται απλά ανιαρό. Δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να το προσεγγίσω σαν γιατρός. Μου φαίνεται ρηχό. Θα το προσεγγίσω λοιπόν πιο φιλοσοφικά. Μην με παρεξηγήσετε… δεν με θεωρώ ούτε στο ένα χιλιοστό φιλόσοφο, μα με λογίζω για ανήσυχο και τολμηρό πνεύμα. Όταν σκέφτομαι τη ζωή σαν έναν πίνακα ή μια φωτογραφία το πρώτο πράγμα που αβίαστα μου έρχεται στο μυαλό είναι το φως. Ναι, η ζωή είναι το φως. Το φως του ήλιου, το φως στα μάτια ενός αγαπημένου προσώπου, το φως στην άκρη ενός τούνελ, το φως των ψυχών γύρω μας και κυρίως το φως της δικής μας ψυχής.
Έλα όμως που το φως αυτό θέλει προσπάθεια και κόπο για να μείνει ζωντανό! Ένα πράμα σαν την φλόγα στο τζάκι, που λίγο πριν σβήσει ζητάει με αγωνία το επόμενο κούτσουρο. Κάπως έτσι λειτουργεί τολμώ να πω και η δική μας εσωτερική φλογίτσα. Θέλει τροφή, προστασία και κανάκεμα. Πολλές στιγμές τρεμοπαίζει, μοιάζει αδύναμη να τα καταφέρει, αλλά ΤΣΟΥΠ ξεπετάγεται μεγαλύτερη και θεριώτερη. Αφού λοιπόν σας τα λέω όλα, θέλω να σας εμπιστευτώ κι ετούτο: Η αλήθεια είναι πως δεν είχα διαβάσει καλά το εγχειρίδιο με τις οδηγίες για το δικό μου τζάκι. Και κάνα δυο φορές η φλογίτσα μου με πρόδωσε. Ή ίσως εγώ την πρόδωσα. Δεν την φρόντισα αρκετά και πριν το καταλάβω στη θέση της υπήρχε μόνο καπνός και στάχτες. Πανικοβλήθηκα, έκλαψα, λιγοψύχησα μπρος το θέαμα τούτο. Η ματαίωση φώλιασε βαθιά μέσα μου. Κατηγόρησα εμένα, τους άλλους, τον καιρό, ακόμη και τις ανώτερες υπερφυσικές δυνάμεις. Ήταν όλα άδικα. Καμιά κατηγορία δεν άλλαζε την κατάσταση. Πέρασε λίγος χρόνος όπου θρήνησα την χαμένη δόξα. Αναπόλησα την χαμένη ζέστη και ζήλεψα την χαμένη λάμψη. Αν όμως το δικό μου εσωτερικό φως έχει σβήσει κι αν όντως το φως είναι η ζωή τότε….Τότε εγώ δεν είμαι μα ούτε έχω ζωή! Η συνειδητοποίηση με κεραυνοβόλησε.
Μα ένα λεπτό….Εγώ θέλω να είμαι η ζωή, το έχω ανάγκη, το χρειάζομαι. Ε λοιπόν θα ξαναείμαι η ζωή! Έτσι κάπως ξεκίνησε η προσπάθεια να ζήσω ξανά, να ζήσω αληθινά αυτή τη φορά. Ανέσυρα από την μνήμη, την ιστορία του φοίνικα που αναγεννάται από τις δικές του στάχτες. Έψαξα προσεχτικά κάτω από τα ερείπια, γύρω από τα απομεινάρια της πρότερης φλόγας, πίσω από πόρτες βαριές και διπλοσφραγισμένες. Τα ρούχα μου σκονίστηκαν, τα χέρια μου σημαδεύτηκαν και οι δυνάμεις μου τελείωναν όταν τελικά ανακάλυψα ένα μικρό κομματάκι ξύλου να σιγοκαίει μοναχό. Ήταν ξεκάθαρο πως πάλευε καιρό να τα καταφέρει. Ξεκίνησα γρήγορα να του κάνω αέρα με μια βεντάλια και να το τροφοδοτώ με τα κλαδάκια που είχα μαζέψει στη διαδρομή. Και ναι λοιπόν η φλόγα αναθάρρησε και φαντάστηκα να μου χαμογελά. Ήταν πεινασμένη και αδύναμη από την ασιτία. Τώρα πια, ζητούσε μεγάλα κομμάτια ξύλου. Δεν τα είχα εκείνη τη στιγμή αλλά θα τα έβρισκα. Ο σκοπός μου ήταν να τα βρω. Δεν θα άφηνα ξανά το δωμάτιο να σκοτεινιάσει. Το φως μου είναι πιο οικείο, μου ταιριάζει καλύτερα.
Καθησύχασα έτσι τον εαυτό μου, πως αν πάει πάλι κάτι στραβά τουλάχιστον ξέρω τον δρόμο κι έχω το θάρρος να τον ξαναπερπατήσω. Γιατί μάλλον η ζωή δεν είναι απλό πράγμα. Η ζωή θέλει κότσια, θέλει μαχητικό πνεύμα και σίγουρα χιλιόμετρα περπάτημα στο δάσος.
