Ένα event τoυ Women Do Business που φώτισε τη ματιά μου

Το Women Do Business δημιουργήθηκε από μια ιδέα δύο γυναικών. Δύο διαφορετικών γυναικών, φίλων για αρκετά χρόνια, οι οποίες οραματίστηκαν έναν κόσμο με όλες τις γυναίκες παρούσες. Παρούσες στην καθημερινότητα, στην εργασία, στα όνειρα, στη ζωή.

Έτσι, το Women Do Business πήρε σάρκα και οστά και τα τελευταία χρόνια ανοίγει τα φτερά του, αγκαλιάζοντας κάθε γυναίκα. Αυτές οι δύο γυναίκες είναι η Νατάσα και η Έρη και η γνωριμία μου μαζί τους, αν και έγινε τυχαία, πολύ γρήγορα με οδήγησε στο να μάθω για το όραμά τους.

Αυτό όμως που δεν έμαθα από την πρώτη στιγμή ήταν ότι η ζωή, το σύμπαν, το κάρμα – όπως θέλετε μπορείτε να το πείτε – θα έφερνε με τέτοιον τρόπο τους δρόμους μας ώστε να συναντηθούν ξανά. Και έτσι βρέθηκα σε αυτό το event.

Ένα κομβικό event για όλη την ομάδα, καθώς ήταν η πρώτη τους εμφάνιση στο Ρέθυμνο και η τελευταία πριν αποχαιρετήσουν μια ακόμη ακαδημαϊκή χρονιά.

Γνωρίζοντας την κοινότητα του Women Do Business

Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη γιατί πρώτη φορά, φτάνοντας στην πόλη, θα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά και τις υπόλοιπες εθελόντριες – εργαζόμενες της οργάνωσης, που βρίσκονταν εκεί για τις ανάγκες του event. Όπως και έγινε.
Γνώρισα γυναίκες κάθε ηλικίας, από νεαρές φοιτήτριες έως και έμπειρες επιχειρηματίες, μητέρες, γυναίκες παντρεμένες, ανύπαντρες, δεσμευμένες και μη, γυναίκες με χαρτιά και πτυχία ή και γυναίκες με αμέτρητα χρόνια στον εργασιακό στίβο.
Όλα αυτά όμως ξαφνικά σταμάτησαν να έχουν οποιαδήποτε σημασία, γιατί μπροστά μου έβλεπα να στέκονται, να συζητούν, να δουλεύουν, να οργανώνουν κάποιες γυναίκες με πάθος, με όραμα, με μεράκι, με ελπίδα και με μια αμέριστη ανάγκη να μοιράσουν και να μοιραστούν.
Ήταν διαφορετικές, ταυτοχρόνως όμως τόσο ίδιες. Θα μπορούσα να πω ότι ήταν γοητευτικά ίδιες, γιατί αυτό που τις ενώνει και πλάθει ένα αρμονικό σύνολο είναι η αγάπη τους προς τις υπόλοιπες γυναίκες, αλλά και η ελπίδα ότι ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος.

Η Δύναμη της Αλληλεγγύης

Εκείνη την ημέρα η δική τους ελπίδα έγινε και δική μου και μέσα σε λίγες ώρες έγινε η ελπίδα 150 ατόμων που βρίσκονταν μέσα σε μια αίθουσα, με αμέριστη διάθεση να ακούσουν, να ακουστούν, να προσφέρουν και να μοιραστούν αυτό που βίωσαν ή αυτό που θα ήθελαν να βιώσουν, αλλά τα αχαρτογράφητα νερά του μέλλοντος τους τρομάζουν και δειλιάζουν.
Εκείνη την ημέρα κατάλαβα τι δύναμη έχει η αλληλεγγύη, το δούναι και λαβείν, που λέμε κοινώς. Την αλληλεγγύη λίγο πολύ όλοι μας την έχουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας βιώσει, είτε ως δότες, είτε ως αποδέκτες.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η αλληλεγγύη είναι ένα συναίσθημα πλήρες, που εξιτάρει όλες σου τις αισθήσεις. Από το μυαλό μέχρι και τα άκρα. Μια γλυκιά υπερδιέγερση που τονώνει τη ψυχή και το μυαλό. Και τότε συμβαίνει κάτι πραγματικά μαγικό. Το χαμόγελο επιστρέφει και σε εσένα.
Αυτή η αίσθηση που ανιδιοτελώς πρόσφερες, αυτόματα τη βιώνεις κι εσύ. Είναι μαγικό; Ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να απαντήσω γιατί όταν τη βίωσα κι εγώ, το μυαλό μου δεν μπορούσε να δώσει λογικές εξηγήσεις.

Η Φωνή των Γυναικών στη Σκηνή

Women Do Business Event 02, Women In Business & Science

Τα μάτια μου όμως μπορούσαν. Πάντα, όποια από τις έξι αισθήσεις μας και αν λειτουργεί, μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε και να κατανοούμε καλύτερα αυτό που στ’ αλήθεια συμβαίνει. Έτσι έγινε κι εκείνη την ημέρα.
Έβλεπα τέσσερις γυναίκες που βρήκαν το θάρρος να ανέβουν πάνω στη σκηνή, ενώπιον ενός κοινού, να μιλήσουν για όλα όσα βίωσαν στον επιχειρηματικό μαραθώνιο. Έναν μαραθώνιο, που μπορεί μερικοί να αποκαλούσαν του συστήματος.
Αλλά εκείνοι ενδεχομένως που μπορούν να σκεφτούν ένα βήμα παρακάτω, ίσως συνειδητοποιήσουν ότι το σύστημα ήταν και είναι πολύ σκληρό με τις γυναίκες, όπως ακριβώς και η κοινωνία μας, που τρέφεται, μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, με τις στερεοτυπικές αντιλήψεις γύρω από αυτές.
Κι όμως, αυτές οι γυναίκες που έβλεπα, είχαν κόψει με τόλμη την κορδέλα του τερματισμού και είχαν καταφέρει, όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και να αλλάξουν τη ροή της ζωής τους προς την κατεύθυνση που εκείνες βαθύτατα επιθυμούσαν. Χαρά, θαυμασμός και συγκίνηση, για όλα όσα βίωσαν, για όλα όσα ξεπέρασαν, έμαθαν και τώρα τολμούν να εξιστορήσουν.

Η συγκίνηση και η ανταπόκριση του κοινού

Είδα, επίσης, 150 ανθρώπους, άγνωστους αλλά και γνωστούς μεταξύ τους, να παρακολουθούν με προσήλωση, σεβασμό και πίστη σε αυτό που κανείς δεν μπορεί να πιστέψει. Ότι ο κόσμος μας μπορεί να γίνει δίκαιος, αξιοπρεπής και ανοιχτός προς όλους τους ανθρώπους.
Είδα ανθρώπους να βουρκώνουν στο άκουσμα των ιστοριών των ομιλητριών. Κάποιους άλλους να χειροκροτούν με σθένος, λες και το ήχημα από το χειροκρότημά τους πρόσθετε εκείνη την ώρα ένα ακόμα λιθαράκι στο έργο αυτό.
Είδα ανθρώπους με αυτό το χαμόγελο. Αυτό που σας περιέγραψα λίγο παραπάνω. Εκείνο που ξαφνικά βρέθηκε στα χείλη τους και μετατράπηκε σε συναίσθημα.

Μια Αλλαγή Χωρίς Τέλος

Μα πάνω από όλα, πάνω στη σκηνή, δύο – γενναίες κατά την ταπεινή μου άποψη γυναίκες που πίστεψαν στο ακατόρθωτο και το πέτυχαν ή για να το πω καλύτερα, ακόμα το πετυχαίνουν, μέρα με τη μέρα.
Έχοντας δημιουργήσει μια ομάδα με γερά θεμέλια, με ίδιες αξίες και ένα κοινό όραμα, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να προσφέρουν σε κάθε γυναίκα όλα όσα η κοινωνία μας τους στερεί.
Τι είναι αυτό; Οι ευκαιρίες, η σωστή καθοδήγηση και εκπαίδευση, τα εφόδια για δικτύωση, οι ξεκάθαροι στόχοι, το υποστηρικτικό πλαίσιο, τα όνειρα και φυσικά η ελπίδα που μετουσιώνεται σε πράξη και έρχεται να φωλιάσει στην πραγματικότητα.

Ένας φωτεινός κόσμος μέσα από το Women Do Business

Δεν ξέρω αν τα μάτια μου εν τέλει φέρνουν εικόνες που σε κάποιους φαντάζουν ρομαντικές. Το μόνο που ξέρω είναι ότι τα δικά μου μάτια, μέσα από το Women Do Business, βλέπουν έναν κόσμο πιο φωτεινό, πιο δίκαιο και αξιοπρεπές.
Άρα μήπως, καμιά φορά, δε φταίνε τα μάτια σου που κοιτούν αλλά η ματιά που βλέπεις τον κόσμο;

Κοινοποίησε αυτό το άρθρο:

Περισσότερα άρθρα

Διαβάστε το τελευταίο τεύχος